گل آفتابگردان رو به نور می چرخد و آدمی رو به خدا.ما همه آفتابگردانیم.اگر آفتابگردان به خاک خیره شود و به تیرگی .دیگر آفتابگردان نیست.
افتابگردان کاشف معدن صبح است.
آفتابگردان راهش را بلد است و کارش را میداند.
دلخوشی آفتابگردان تنها آفتاب است .آفتابگردان با آفتاب آمیخته است و انسان باخدا. بدون آفتاب، آفتابگردان می میرد؛بدون خدا، انسان!
نام آفتابگردان همه را به یاد خدا می اندازد؛ نام انسان آیا کسی را به یاد خدا خواهد انداخت؟!
«مختصری از کتاب هر قاصدکی یک پیامبر است نوشته عرفان نظرآهاری»
